Time is relative

Eerst denk je als je op 2 mei 2013 het bericht van de greencard krijgt: Goh, 9 maanden, dat duurt laaaaang. En opeens is het 6 maart en sta je bij het Amerikaanse consulaat. En dan denk je: mooi ik heb nog lekker 6 weken om alles op een rijtje te krijgen voor vertrek op 23 april. En dan is het opeens nog een week en heb je tijd te kort!!!

In die laatste week moeten er nog met verschillende mensen worden: gelunched, koffiegedronken, uit eten, naar de film, naar de Mattheus Passion. Poes naar de dierenarts. Zelf naar de huisarts (oren uitspuiten, want tja, da's toch handiger om dat hier nog even te laten doen). Koffer inpakken, uitpakken, weer inpakken. Toch weer aaaalles uitpakken. Bellen met luchtvaarmaatschappij aangaande de extra koffer. Auto reserveren voor San Francisco - Santa Rosa. Tussendoor nog (weer) studeren voor het commercieel rijbewijs. Het is waarschijnlijk dat ik die weer opnieuw moet halen....feest.... En er moet nog geoefend worden met heit voor het achteruit rijden met een aanhanger aangezien we tegenwoordig niet meer met imperial maar met een trailer rondrijden tijdens de tours. Pfffff......

Tijd, het is een vreemd ding en Einstein heeft dus wel gelijk :)